Σε μια γωνια του σπιτιου ηταν ενας χωρος, ειδικα διαμορφωμενος που εκει ακουμπούσαν το πήλινο σταμνί
Ποτε σκετο, ποτε τυλιγμενο με ενα πανι και σταμναγκαθι απο πανω, το σταμνι η κρυγιοσταμνι, παρειχε δροσερο νερο το καλοκαιρι.
Αλλοτε το σταμνοστατι, ηταν απλως μια πετρα πλακουτση ομορφη τετραγωνισμενη, που ηταν σκαλιστη στο κεντρο και ειχε κοιλωμα αντιστοιχο του σταμιου, για να καθεται καλα το σταμνι.
Αλλοτε παλι διπλα στον πετρινο νεροχυτη, ηταν πετρα διπλα ακριβως στο ιδο υψος,(στη φωτο ειναι απο τη δεξια πλευρα του χορταριασμενου νεροχυτη) που εμπενε και εκει το σταμνι
Βγηκαν τα ψυγεια, καταργηθηκαν τα σταμια και τα σταμνοστατια, ακομα και τα ιδια τα σπιτια εκεινα σιγα σιγα μετατρεπονται σε χαλαβρα.
Μοναχα ο αδηφαγος φακος, προσπαθει να κατορθωσει, πριν σωριαστουν στη γη, οτι μπορει να με περισση ψυχη να περισωσει.
Κείμενο – φωτογραφίες: Γεώργιος Χουστουλάκης