Μια αληθινή ιστορία
Το χωριό Zaros ήταν γραφτό να είναι το δεύτερο σπίτι του Μαρίνο. Αυτή ήταν η μοίρα του, από τότε που ήταν από τη Μικρά Ασία.
Δεν ήταν τόσο μορφωμένος, αλλά μπορούσε να κάνει όλα τα χειρωνακτική έργα που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς. Ήταν ένας ικανός τεχνίτης.
Ήταν ευγενικός και γενναιόδωρος και αμέσως κέρδισε την εμπιστοσύνη των ντόπιων, από τις πρώτες μέρες που έφτασε στο χωριό Zaros.
Σύντομα βρήκε ένα έρημο εργοστάσιο, πολύ κοντά στην ορεινή πλευρά της εισόδου του χωριού Lalouma. Αυτό το εργοστάσιο ανήκε στην οικογένεια Kalemakis.
Έβαλε πολλή προσωπική δουλειά και έκανε το εργοστάσιο να λειτουργεί ξανά. Φυσικά, πλήρωσε ένα μικρό χρηματικό ποσό ως ενοίκιο στους ιδιοκτήτες του.
Ήταν ένας πολύ έμπειρος τεχνίτης και είχε όλες τις απαραίτητες ικανότητες και εργαλεία. Έτσι, κάποιος θα μπορούσε να τον βρει οποιαδήποτε στιγμή.
Αυτοί οι πολλοί γνωστοί και αρέσκειες ήταν ο λόγος που δεν τον άφησαν ποτέ στη δουλειά.
Ωστόσο, τα κέρδη από τη νέα του κατοχή, ήταν περισσότερα από τα συνηθισμένα, ειδικά αφού είχε την κακή συνήθεια να τσίμπημα που και που.
Οι άνθρωποι που τον ήξεραν έλεγαν ότι κάθε φορά που κάποιος πήγαινε στο εργοστάσιο του, πάντα θα κρατήσει λίγο αλεύρι για τον εαυτό του, για καλή τύχη.
Ωστόσο, με τον καιρό, άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες. Φυσικά, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά αλήθεια.
Μια μέρα, στις αρχές της δεκαετίας του 30, ο Zacharakas έστειλε τον μεγαλύτερο γιο του, τον Manolio, στο εργοστάσιο του Μαρίνο με σχεδόν ένα τόνο κριθάρι. Ήθελε να το έχουν έτσι ώστε να μπορούν να το ζύμωμα.
Ο Zacharakas έδωσε δύο εντολές στον Manolio:
” Έι, δώσε προσοχή! Θα πάρετε το κριθάρι και θα το πάτε στο εργοστάσιο του Μαρίνο για να το έχουν. Αλλά κράτα τα μάτια σου ανοιχτά! Γιατί αν σε ξεγελάσει, θα σε κρεμάσω ανάποδα σε αυτό το δέντρο! Απλά για να ξέρεις…”
Ο Manolio πήρε το δρόμο προς τον μύλο, ιππασία ένα γάιδαρο που μετέφερε όλο το κριθάρι. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του, ήταν, ενώ σύνταξη ένα σχέδιο βασισμένο στην εντολή του πατέρα του. Ήταν ένας μικρός “διάβολος”, όπως ήταν γραφτό να γίνει, από τότε που ήρθε από το χωριό Voriza.
σκέψη και σχεδίασε ακριβώς τι θα έκανε στον Μαρίνος, ενώ θα άλεση το κριθάρι του.
” Ο Μαρίνος δεν θα με ξεγελάσει ποτέ!” επανέλαβε ξανά και ξανά. ” Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι πιο έξυπνος από μένα! Αν κάνει κάτι για να με ξεγελάσει, θα τον ρίξω σε μια τσάντα και θα τον πάω στον πατέρα μου στο χωριό Voriza. Όταν φτάσω, θα του πω να ξεφορτωθεί το κριθάρι και εσένα θα ξεφορτωθεί κάτι περισσότερο μαζί του! Ω, θα περάσει τόσο υπέροχα, αν τολμήσει να με ξεγελάσει! Νομίζω ότι θα του κλέψω κάτι περισσότερο από αυτόν και μπορεί να κάνει ό, τι θέλει.”
Εν συντομία, ο Manolio έφτασε στο εργοστάσιο.
Ο Μαρίνος πρέπει καθώς τον παρακολουθούσε να έρχεται και άρχισε να του φωνάζει:
” Γεια σου, Manolio! Μαυροδάφνη! – Μαυροδάφνη!” Με τον Μαυροδάφνη, εννοούσε το κόκκινο κρασί.
” Ναι, θείε Μαρίνος! Είμαι! Ένα μπουκάλι των 500 ml με παλιό κρασί. Ο πατέρας μου το άφησε κρεμασμένο στο πλάι του γάιδαρο. Μου έδωσε και μερικές πίτες, μόνο για το ταξίδι! Η μητέρα μου τα έφτιαξε χθες, στο χωριό Voriza.”
” Ωχ! Ο Θεός να σε ευλογεί, Manolio! Πεινάω τόσο πολύ. Έχω μείνει χωρίς φαγητό εδώ. Θα ξεφορτώσουμε το κριθάρι και θα φέρεις αμέσως το κρασί! Θα τα πιούμε όλα.”
Και αυτό ακριβώς συνέβη.
Είναι το κριθάρι, εξασφάλισε το γάιδαρο σε μια δύσκολη κρεμάλα, άνοιξαν αμέσως την τσάντα με τις πίτες και το κρασί του κρασιού και άρχισαν να τρώνε και να πίνουν έντονα, σαν να ήταν τα γουρούνια του ΕΡΥΜΑΝΘΟΣ. (tn: Ο ΕΡΥΜΑΝΘΟΣ είναι ένα βουνό στην Πελοπόννησο)
Αφού έφαγαν τις πίτες και πίνουν όλο το κρασί, ο Μαρίνος γυρίζει στο Manolio:
” Manolio, πραγματικά απολαύσαμε ό, τι φάγαμε και ήπιαμε! Δεν το απόλαυσα τόσο πολύ εδώ και πολύ καιρό! Τώρα, ας βάλουμε το κριθάρι στο μύλο!”
” θείε Μαρίνος, το κρασί με έκανε να ζαλάδα και νομίζω ότι θα ξαπλώσω εδώ και να κοιμηθώ.” Ο Manolio είπε ψέματα στον Μαρίνος, ακολουθώντας το σχέδιο που είχε σκεφτεί κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του.
” Εντάξει, Manolio! Κοιμηθείτε για λίγο και η ζάλη θα φύγει μακριά. Μπορείς να κάλυψη με αυτή την κουβέρτα εκεί πέρα. Δεν πρέπει να να! Προτείνω να κάλυψη πλήρως με αυτό, έτσι ώστε να μην σε δαγκώσει ούτε τα κουνούπια. Θα μύλο το κριθάρι ενώ θα κοιμάσαι και όταν τελειώσω, θα σε ξυπνήσω έτσι ώστε να το φορτώσουν στο γάιδαρο.”
Ο Manolio βρίσκεται σε ένα παγκάκι και παριστάνει ότι κοιμάται. Ακόμα ροχαλίζει την ίδια στιγμή.
Μόλις ο Μαρίνος είδε ότι ο Manolio κοιμάται, χρησιμοποιεί τα μακριά του χέρια για να βγάλει από τις τσάντες του Manolio τρεις μπάλες και να τις βάλει μέσα στη δική του κατσαρόλα.
Ο Manolio τον είδε, αλλά δεν κινείται ούτε μίλησε καθόλου.
Λίγο αργότερα, ο Manolio παριστάνει ότι ξυπνάει, τρίβει τα μάτια του, χασμουριέται μια ή δύο φορές και λέει στον Μαρίνος:
” Γεια σου θείε Μαρίνος! εγώ αρκετά! Κοιμήθηκα για ώρες! Η ζάλη έφυγε. Δεν ξέρω τι μου συνέβη. Πρέπει να φταίει το κρασί, ή ίσως κάποιος μου έστειλε κακή ενέργεια, ή απλά ήμουν πολύ κουρασμένος από το να κόβω ξύλο όλη μέρα χθες.”
Μετά από λίγο, λέει:
” θείε Μαρίνος, πρέπει να πας να ξεκουραστείς και εσύ. Πρέπει να πας να κοιμηθείς εκεί, στον πάγκο και εγώ θα σε συμπληρώσω στο εργοστάσιο. Θα σε ξυπνήσω όταν τελειώσει! Πρέπει να νιώθεις κουρασμένος. Ξέρω ότι ήταν το κριθάρι του Christofi χθες το βράδυ. Ήθελε να ζύμωμα, γιατί παντρεύεται.”
” Ναι, πράγματι! Ο Θεός να σε ευλογεί Manolio. Χρειάζομαι πραγματικά αυτόν τον ύπνο. Νιώθω εξαντλημένος! Πραγματικά ήταν το κριθάρι του Christofi όλο το βράδυ.”
Ο Μαρίνος είπε ψέματα στον πάγκο και αποκοιμήθηκε αμέσως. Ακόμα και ροχάλιζε. Αλήθεια!
Στη συνέχεια, ο μικρός διάβολος… Συγγνώμη, ήθελα να πω, το αγόρι από την Voriza, που είναι ο Manolio, παίρνει το λαβράκι και πηγαίνει στην κατσαρόλα του Μαρίνο. Παίρνει έξι μπάλες και τις βάζει στις δικές του τσάντες.
Τρία από αυτά ήταν αυτά που του έκλεψε ο Μαρίνος. Πήρε τρεις ακόμα, για να μπορεί να πει την ιστορία στους φίλους του και να γελάνε όλοι μαζί.
Μόλις ο μύλο ολοκλήρωσε την άλεση, ο Manolio ξυπνάει τον Μαρίνος λέγοντας:
” Θείος Μαρίνος! Ξυπνήστε! Ο μύλο ολοκλήρωσε την άλεση.”
Ο Μαρίνος ξυπνάει αμέσως και σταματάει τη λειτουργία του μύλο.
Αμέσως άρχισε να φορτώνει το άλεση κριθάρι του Manolio στο γάιδαρο, έτσι ώστε να μπορέσει να επιστρέψει στη Voriza.
Αφού τελείωσε, του είπε:
” Πήγαινε τώρα, Manolio! Μην ξεχάσετε να φέρετε άλλο ένα μπουκάλι Μαυροδάφνη την επόμενη φορά, έτσι ώστε να μπορούμε να το απολαύσουμε μαζί, όπως κάναμε σήμερα!”
” θείε Μαρίνος, σίγουρα θα φέρω ένα μπουκάλι Μαυροδάφνη ξανά την επόμενη φορά. Να είστε σίγουροι, δεν θα το ξεχάσω. Πριν φύγω, μπορούμε σε παρακαλώ να συζητήσουμε ένα όνειρο που ονειρευόμουν ενώ κοιμόμουν?”
” Ποιο ήταν το όνειρό σου, Manolio?”
” Ονειρεύτηκα, ότι ενώ κοιμόμουν, πήγες στην τσάντα μου και πήρες τρεις κουταλιές αλεύρι και τα έβαλες στην κατσαρόλα σου. Και μετά, ξύπνησα και πήγες για ύπνο, έτσι έβγαλα έξι μπάλες από την κατσαρόλα σου και τα έβαλα στην τσάντα μου. Μπορείς να μου εξηγήσεις αυτό το όνειρο θείε Μαρίνος?”
“Ήταν απλά ένα όνειρο”, είπε ο Μαρίνος, προσπαθώντας να κρύψει τις τύψεις και τη θλίψη του.
Ωστόσο, του ομολόγησε:
” Δεν φταις εσύ, Manolio. Έκανα κάτι λάθος. Παρατήρησα ότι οι τσάντες σας ήταν πολύ γεμάτες, αλλά δεν είπα τίποτα. Δεν ήθελα να δώσω. Τα πρόσεξα. Αλλά δεν είχε καμία διαφορά.”
” Μην κάνεις τίποτα κακό σε κανέναν, μην πεις τίποτα κακό σε κανέναν. Αν χτυπήσεις την πόρτα κάποιου, η δική σου πόρτα πιθανότατα θα σπάσει!” (tn: Κρητική μαντιναδα: μικρό ποίημα που αποτελείται από δύο στίχους)
Zacharakas: Ο παππούς μου Ζαχαρίας Γ. Zacharioudakis.
Manolio: Ο πατέρας μου, Εμμανουήλ Zacharioudakis.
Επεξεργασία κειμένου και φωτογραφικό υλικό: Φανουρίου ZACHARIOUDAKIS
Δείτε εδώ την ιστορία στα Αγγλικά, μεταφρασμένη από την Ελένη Μαθιουδάκη
Ακολουθήστε το Cretanmagazine στο Google News και στο Facebook
