Mια αληθινη ιστορια….
Θα ηταν αρχες της δεκαετιας του ’70, και η Ελευθερια μικρο κοριτσακι του Δημοτικου, κανει διακοπες το Καλοκαιρι στο Βολο στην ξαδερφη της Ντορα, μεγαλυτερη ηλικιακα, και παντρεμενη με τον Αντωνη.
Την εχαν στειλει οι γονεις της, οπως εκαναν καθε Καλοκαιρι, και ηταν παντα το χαιδεμενο, λατρεμενο και πολυαγαπημενο παιδι των συγγενων ολων εκει, και ολοι πια το λατρευαν, και με χαρα καθε χρονο τα καλοκαιρια το περιμεναν για να το φιλοξενησαν στο Βολο!
Εκεινο τον χρονο ομως, για…κακη τυχη της μικρης, η Ντορα με τον Αντωνη αποχτησαν το πρωτο τους παιδι, και ολοι πια καταενθουσιασμενοι ειχαν πεσει με τα μουτρα στο μωρο!
Τιποτα το ιδιαιτερο πια για τη μικρη Ελευθερια, απαξιωση και αδιαφορια, που ενοιωθε πολυ παραμελημενη και σχεδον στο περιθωριο!
Η Ελευθερια ομως, ενω το αγαπουσε το μωρο, παραλληλα την ετρωγε και το κρυφο αγκαθι της ζηλειας, και ενω πηγαινε και καλα για να το χαιδεψει, του εδινε κρυφα και μερικες τσιμπιες στα μπουτια!
Εκλεγε το μωρο, η Ελευθερια εκανε πως πηγαινε να το καλμαρει, αλλα ενοιωθε και την ικανοποιηση που το εκανε να πονεσει, αφου ολοι με αυτο πια ασχολιοταν!
Παραλληλα στην αυλη του σπιτιου υπηρχαν 3 η 4 γατες, εκ των οποιων η μια εμπαινε στο σπιτι ελευθερα, και ειχε δε τη συνηθεια να ανεβαινει στους καναπεδες και στις καρεκλες.
Μια μερα λοιπον, που η Ελευθερια τσιμπησε το ποδαρακι του μωρου, και εκλεγε παλι , η γατα πηδουσε απο δω κι απο κει, βρεθηκε κι εκεινη στο δωματιο του μωρου!
Ο πατερας, βλεποντας το σημαδι στο ποδι του μωρου, βλεπει και την Ελευθερια να σφυρα αδιαφορη, πηγε το μυαλό του οτι το εκανε η γατα!
Ετσι την αρπα με ορμη και την εξφενδονιζει στο απεναντι οικοπεδο!
Την επομενη βδομαδα θα γινοταν η βαφτιση του μωρου.
Μεσοβδομαδα εφθασαν και οι γονεις της Ελευθεριας.
Στην προσπαθεια ομως της Ελευθεριας να ξανατσιμπησει το μωρο, και ενω η γατα ειχε επιστρεψει παλι στο σπιτι απο το διπλανο οικοπεδο, την εκανε τσακωτη ο πατερας της την ωρα που τσιμπουσε το μωρο στο ποδαρακι!
Ο δε πατερας του μωρου που ακουσε παλι το κλαμα του νεογενητου γιου του, αρπα τη γατα και την εξφενδονισε εκ νεου με πιο πολυ δυναμη και παλι στο διπλανο οικοπεδο!
Ομως ο πατερας της Ελευθεριας που την πηρε ειδηση, την πηγε ιδιαιτερως στο διπλανο δωματιο και αφου την επεπληξε για την πραξη της, της εδωσε διωρια μεχρι το Σαββατο να πει την αληθεια στους γονεις του μωρου, και φυσικα θα ηταν τημωρημενη, να μην παραστει ουτε στη βαφτιση, αν δεν το πει, παραλληλα θα την αφηνε και κλειδωμενη στο δωματιο της!
Εκεινη την εποχη, στην ενορια της Αναληψης Βολου, ιερουργουσε ο Χριστοδουλος ο αργοτερα Αρχιεπισκοπος Αθηνων και πασης Ελλαδος. με τον βαθμο του Αρχιμανδρητη.
Ειχε προταθει απο τον Αρχιεπισκοπο Σεραφειμ για να αναλαβει την διοργανωση της ενοριας. και μετεπειτα χειροτωνηθη Μητροπολητης Δημητριαδος στην ιδια πολη αλλα σε αλλη συνοικια
Ειχε αναλαβει ομως και το κατηχητικο της ενοριας, της Αναληψης, το οποιο ξεκινουσε μετα το περας της Θειας Λειτουργιας.
Οταν ομως γινοταν βαφτησεις τις Κυριακες, το κατηχητικο γινοταν τα πρωινα του Σαββατου.
Το συγκεκριμενο λοιπον Σαββατο, η ηδη τιμωρημενη Ελευθερια επροκειτο να παρακολουθησει το μαθημα του κατηχητικου για πρωτη φορα.
Πρωτου ξεκινησει το μαθημα, ο Χριστοδουλος ειπε στα παιδια…
– Γνωριζω οτι πολλα παιδια, ειχουν προβληματα με το σπιτι τους, η με τους γονεις τους… Αν καποιο παιδι νοιωθει ετσι η εχει κατι αλλο που να το βαραινει, ας ελθει να το συζητησει μαζι μου μετα το τελος του μαθηματος.
Το μαθημα ξεκινησε με ολα τα παιδια να ψελλνουν μαζι του υμνους εκκλησιαστικους και στη συνεχεια ο Χριστοδουλος, αφου διαβασε το Ευαγγελιο το οποιο θα διαβαζοταν την επομενη στην Θ. λειτουργια, αρχισε να τους επεξηγει το νοημα καθε χωριου, αλλα παραλληλα κοιταζε και τα παιδια, τα οποια σχεδον ολα συμμετειχαν, εξαιρουμενης της Ελευθεριας, η οποια κοιταζε …το κενο!
Το θεμα του Ευαγγελιου ηταν ”η απελευθερωση της ψυχης μετα την μετανοια”.
Με το βλεμα του, παρακολουθωντας τις αντιδρασεις των παιδιων καταλαβε ευκολα οτι με την Ελευθερια κατι δεν παει καλα…
Την πλησιασε λοιπον χαμογελαστος, της χαιδεψε το κεφαλι και τη ρωτησε
-Γιατι παιδι μου δεν συμμετεχεις και εσυ στο μαθημα του κατηχητικου?
Εκεινη κοκκινησε και κατεβασε το κεφαλι χωρις να πει τιποτα.
Εκεινος ομως καταλαβε οτι κατι της συνεβαινε και της ειπε.
-Παιδι μου, θα ηθελα να μου πεις τι σου συμβαινει, μετα το περας του μαθηματος να μεινεις να το συζητησουμε λιγο τι ειναι αυτο που σε απασχολει…
Ο νεοτατος ακομα Χριστοδουλος, ειχε κανει τοτε φοβερη εντυπωση στα ματια της μικρης Ελευθεριας.
Το ευγενεστατο παρουστιαστικο του, η πραοτητα στα λογια του, τα ομορφα χαραχτηριστικα του η μελαχρινη οψη του και η πειθω του. Ολα αυτα την συνεπηραν!
Περασε η ωρα, τελειωσε το μαθημα, τα παιδακια αρχιζαν και εφευγαν ενα ενα και η Ελευθερια ειχε καθισει σε ενα στασιδι στο πισω μερος της εκκλησιας περιμενοντας τη μητερα της να ερθει να την παρει.
Ενω ηδη το αγχος της την κυριευσε δυσβασταχτο, ξεροντας οτι πλησιαζε η ωρα που θα επρεπε να αντιμετωπισει την αληθεια!
Πνηγμενη στις σκεψεις της, σηκωνει το κεφαλι και βλεπει μπροστα της τον Χριστοδουλο με απλωμενο το χερι, και να της ζηταει να τον ακολουθησει.
Την οδηγησε στο εξομολογητηριο, και εκει καθισαν με αμιλητη την Ελεθερια.
Αρχισε να της πιανει κουβεντα για να σπασει ο παγος, ρωτωντας τη πως τη λενε, την ηλικια της, σε ποιο σχολιο πηγαινει , κλπ, αν και γνωριζε πολυ καλα την οικογεννεια που την φιλοξενουσε, την Ντορα και τον Αντωνη που ηταν και επιτροπος στην εκκλησια και η κοινωνια εκει ηταν μικρη και εγνωριζε πολυ καλα ο ενας τον αλλο.
Ξεκινησε ετσι για να σπασει ο παγος και να κανει την Ελευθερια να αρχισει να μιλαει…
Οταν πια λυθηκε η γλωσσα της, της ζητησε να του πει τι ηταν αυτο επι τελους, που τη βαραινε την ωρα του μαθηματος..
Η Ελευθερια του ειπε..
-Εχω κανει κατι κακο, και ντρεπομαι να το πω….
Εκεινος πηρε το λογο και της ειπε ..
-Παιδι μου,δεν πρεπει να φοβασαι, πρεπει να με βλεπεις και μενα σαν φιλο, και να μου πεις ελευθερα το προβλημα σου , οπως θα το ελεγες και στη φιλη σου… εγω θα σε ακουσω χωρις να σε επικρινω αλλα ουτε θα σε μαλωσω….
Εκεινη του ειπε την ιστορια ακριβως τι ειχε κανει
-Εχω κανει κατι κακο στο παιδι της ξαδερφης μου και το εκανα να κλαιει και ο πατερας μου μου εδωσε διορια μεχρι το βραδυ να πω σε ολους τι εχω κανει, αλλοιως λεει θα με τημωρησεικαι δε θα παω και στη βαφτιση…
Και εκεινος τη ρωτισε…
Τι ειναι αυτο παιδι μου,που σε φοβιζει περισσοτερο? Το οτι επρεπε να αναλαβεις την ευθυνη των πραξεων σου και να το πεις? η οτι θα χασεις και τη χαρα του γλεντιου της βαφτισης….?
Εκεινη …
-Αυτο που με στεναχωρει πιο πολυ, ειναι οτι την πληρωσε το δυστυχισμενο το γατακι για κατι που φταιω εγω. Δεν με νοιαζει που θα χασω το παρυ στο γλεντι, αλλα πιο πολυ ντρεπομαι για το πως θα αντικρυσω τους γονεις του παιδιου αν τους πω αυτο που εκανα, ενω εκεινοι με ειχαν καλιτερα κι απο παιδι τους!. Και φυσικα ντρεπομαι και τους γονεις μου…
Τοτε ο Χριστοδουλος παντα χαμογελαστος και με ηρεμη φωνη, της ειπε…
-Σημασια εχει παιδι μου, το οτι εχεις καταλαβει μονη σου το λαθος που εκανες, και προπαντων? το οτι το αναγνωριζεις! Μπραβο παιδι μου!
Θα ηθελα ομως να σε ρωτησω, αν η ιδια θελεις να αναλαβεις να το πεις στους γονεις, η αν θελεις να τους καλεσω εγω ο ιδιος και να ζητησω ο ιδιος επιεικεια για λογαριασμο σου?….
Η Ελευθερια του ειπε…
-Οχι, θα το κανω μονη του, ομως φοβαμαι ομως και λιγο για τις συνεπειες που θα εχω…
Εκεινος απαντησε…
-Μπραβο! μπραβο! να πεις την αληθεια παιδι μου! και θα δεις ποσο λυτρωτικο θα ειναι αυτο για σενα!,
Με το να πεις την αληθεια, θα ειχεις καποια επακολουθα που οπως ξερουμε διαφερουν απο ανθρωπο σε ανθρωπο…
Λεγοντας ομως την αληθεια κανονικα, και αν καποιο ατομο απο τους γονεις σου, η τους γονεις του παιδιου, η αν καποιος παρεκτραπει η χειροδικησει μαζι σου, την επομενη ημερα μετα τη βαφτιση θελω να το παρεις απο το χερι το συγκεκριμενο ατομο και να μου το φερεις σε μενα τον ιδιο, για να συζητησουμε ολοι μαζι το θεμα…
Της διαβασε στο τελος και μιαν ευχη και της ειπε…
– Μη φοβαται παιδι μου, γιατι ο Θεος ειναι παντα μαζι σου!
Να πας στο καλο,και μη φοβασαι, ολα θα πανε καλα….
Οστοσο ηρθε και η μητερα της και την πηρε και πηγαν στο σπιτι
Το μεσημερι, και μετα το φαγητο, αρχισε η Ελευθερια να μιλαει στους γονεις του μωρου, ψελλιζοντας στην αρχη για το θεμα της απολογουμενη γρηγορα και τραυλιζοντας και χωρις συνειρμο, αρχισε να λει τι εκανε μια για τις τσιμπιες στο μωρο μια για το γατακι, αλλα ηταν τοσο αστειος ο τροπος που τα ελεγε με μιαν αναπνοη, που ολοι εσκασαν στα γελια!
Ο Αντωνης με την Ντορα γελασαν πολυ με την αστεια απολογια και με τα παιδικα καμωμα της Ελευθεριας! Τ ης ειπαν ομως να μην ανησηχει και να μη δισταζει να τους λεει την αληθεια για οτιδηποτε, και να αισθανεται σαν το σπιτι της!
Παραλληλα ο πατερας του μωρου ο Αντωνης πηγε και ξαναμαζεψε και τη γατα απο το οικοπεδο και την εφερε παλι σπιτι, αφου αδικα την τημωρησε!
Ετσι αφου της εφυγε ενα μεγαλο βαρος, και την επομενη ολο χαρα παρεστη και στη βαφτιση κανονικα, στο τελος της βαφτισης την ειδε ο Χριστοδουλος με το χαμογελο ζωγραφισμενο στο προσωπο της, και αμεσως καταλαβε οτι ολα πηγαν καλα και την πλησασε και πρωτη μιλησε η Ελευθερια..
-Σε ευχαριστω γιατι με εκανες να καταλαβω οτι δεν πρεπει να ντρεπομαστε για αυτα που κανουμε αλλα για αυτα που δεν λεμε και κρυβουμε.
Τοτε εκεινος της ειπε…
– Στη ζωη σου παιδι μου, θα κανεις απειρα λαθη, μικρες η μεγαλες αμαρτιες γιατι εισαι απλα ανθρωπος…
Λαθη κανουμε ολοι, ακομα και γω, οσοι ημαστε ανθρωποι παντα κανουμε λαθη!…
Σημασια εχει να τα αναγνωριζουμε, να αναγνωριζουμε οτι αυτα ειναι λαθη και να κανουμε τη ζωη μας καλιτερη μεσα απο τα λαθη μας.!
Ετσι ο Χριστοδουλος ειχε συνδοιασει το αυριανο θεμα του Ευαγγελιου που ειχε να κανει με την απελευθερωση του ανθρωπου μεσω της αληθειας.
Σαν Αρχιμανδριτης εκανε καποια χρονια στην ενορια Αναληψης Βολου και μετα μετατεθηκε στην Ενορια Δημητριαδος, συνοικια παλι του Βολου
Και εκει επιδοθηκε στη διοργανωση των εκκλησιαστικων θεματων και στην κατηχηση των νεων, που ειχε τεραστια απηχηση, χωρις να λαικιζει.
Το ονομα του ηταν Χρηστος Παρασκευαιδης και εκλεγη Αρχιεπισκοπος Αθηνων και Πασης Ελλαδος και η ενθρονησις του εγινε στις 28 Απριλιου 1998 εως 28 Ιανουαριου οπου και εκοιμηθη ηττηθεις απο την επαρατο νοσο.
Ηταν αυτος που εισηγαγε την εκκλησια στην ψηφιακη εποχη…
Εκτοτε η Ελεθερια ηρθε σε επαφη και με αλλους ιερεις για το μυστηριο της εξομολογησης, ομως κανενας δεν ειχε τον χαρισματικο τροπο που ειχε ο Χριστοδουλος, να σε κανει δηλαδη να μην αισθανεσαι ενοχες.
Οι περισσοτεροι απλα επεβαλαν τιμωριες με διαφορες μεθοδους με μετανοιες, με προσευχες κλπ για τη λυτρωση, αλλα σε εφερναν σε σημειο να… μετανοιωνεις που πηγενες καν να εξομολογηθεις! Γιατι η εξομολογηση δεν εχει να κανει με το να σου δημιουργουν ενοχικο συμπλεγμα, αλλα με το να σε ελευθερωσουν απο το ενοχικο συμπλεγμα!
Για αυτο ο συγκεκριμενος ανθρωπος αυτος, ο Μακαριστος πλεον Χριστοδουλος, ειχε ενα Θειο χαρισμα που οταν πεθανε, δυστυχως το πηρε μαζι του…
ΥΓ. Η ολη ιστορια ειναι ενα μικρο σκιαγραφημα και ενα προφιλ της μεγαλης προσωπικοτητας του εκλειπωντος τεως Αρχιεπισκοπου Αθηνων και πασης Ελλαδος μακαριστου Χριστοδουλου και αφιερωμενο στην μνημη αυτου.
Κειμενο- επεξεργασια ( απο αφηγηση της Ελευθεριας Ψαλλιδα) – Φωτο – Χουστουλακης Γεωργιος
Ακολουθήστε το Cretanmagazine στο Google News και στο Facebook
